kar var bugün istanbulda
sabah uyandım ve yine mi dedim
soğuk odam ve yalnızlığım
yine mi dedi
yine mi kar yağıyor,
belki bir telaş içimi kapladı
ya da bir miskinlik
yataktan doğrulduğumda
esnemeye başladım,
bu hayat hikayemde
bir diğer bölümdü
parlak olan kaldırımlar ve
beyazdı gökyüzü
ve yataktan kalkar kalkmaz
soğumaya başlayan
yastığım gibiydi çevremdeki
insanlar,
ben her şeyi pek iyi bilemem,
yada zamanın gerektirdiklerini
pek yerine getiremem,
bir şeyde iyi olmakta istediğim değil,
belkide tek istediğim
köprünün altında olmak isteyişimdi
huzuru arıyordum bilirsiniz,
fakat mutsuzluğu hediye ettim her nefeste
ve bu sabah bir karla uyandım güne
bütün yalnızlığımla ve
kendimi anlatamayaşımla
nice suallerin
yok olduğu
ve nice güzel insanların
ortadan kaybolduğu
bu dünyaya,
topraklarımdan biraz uzak,
nispeten bir başıma,
kahkaların altında bir çok
kalp kırıklığıyla,
her zaman şunu anlatmak istedim
hiç bir şey göründüğü
gibi değildir
ve bilirsiniz bazen dinlemek
en iyi seçenektir
bu gün kar var istanbulda
aptal bir odada
soğuk ve bir başına soluyan
bekleyen biri var,
