aklımın ip uçları tükendikçe nefes alamıyorum
tarlaların sonu geliyor ,dağlar üzerimden geçip okyanuslara yar oluyor
ellerim küçülüyor, kafamı ellerimin arasına alamıyorum, dünyam kırmızılaşıyor
dişlerim uyuşuk, sendeliyorum arabalar hızla akmakta, sarı ışıklar hızla geçiyor
hayallarime bakıyorum, birer hüsran olup yollara çizgi olmuşlar
sonsuza akan şeritte yavaş yavaş ilerliyorum, vızır vızır hayat
terk et şehri diyor gökyüzü, bulutlar peşimde fakat koşamıyorum
tutku dolu bu gece yıldızlar bırakmıyor peşimi
etrafımı sarıyor beyaz bulutlar mavi gökyüzünde
mavilikler pembeleşiyor gözlerim hüznün eseri bakıyor anlamsız anlamsız
kelimeler anlamlarını yitirdikçe ölüyor insanlar, koşmuyor duyguların peşlerinde
cömertçe harcanıyor zamanlar, politikalar süslüyor geceleri
planlı herşey robot misali, sürpriz rüyalara kalmış
tekneler açıklarda gezmekte, aklım yelkenlerimde, delik yelken misali hayallerim
fotoğraflar solmaya yüz tutmuş gül tarzı çereçvelerinde bakılmayı bekliyor
ütopyamı eller ele geçirmiş ben tizlerde yaşıyorken hayatı gümbür gümbür
bir omuza ihtiyaç varken 7 milyar insan yok olup gider gözümden
kana bürünür en duygulu notalar en hisli parmaklardan çıkarken
rüyalar kabusa döndükçe bastırılmış aşklar daha da bastırıldı
dizeler silindi tekrar yazıldıi kelimelere yeni anlamlar yüklendi, gözler gözlerden kaçırıldı
herkesin birine ihtiyacı olduğu gecenin soğuk yağmurunda şehrin sokaklarına yağmur olup yağdı
