hiç bir kuvvet engel olamamıştı kayıtsızlığıma
en kral mantık ordusu bile dayansa yalnızlığıma
her zaman yenen taraf düşüncelerimdi
ve düşüncelerimin kıskançlığa verdiği yetki bu raddeye geldiğinde
anladım ki ben ateşin içine düşmüşüm
kendi bilgilerim doğrultusunda doğrulttum meraklarımı aynalara ve kaçtım aynalardan
sıcak bir günde ucuz bir şekilde terleyen bir otobüs dolusu insandan farkım yok
farklarım ve ritüellerim beni bu alçak muharrebeye soktu ve geçmişin tuhaf izlenimleri var hala zihnimde
hayatım için siyah bir prangaya vurdum kendimi ve gölgemi
bağladım ellerimi bir ağacın dal kavukluğuna
ve ben doğruyum,ben patronum,ben kara defterdeki tek doğru yazılmış harfim
ve insanlar nedense düşüncesizdi hep aşklara karşı
ritimler süzülsün kolonlardan ve ulaşsın kulaklarıma münasebetsizce
ben alışığım,aşinayım bilinmezliğe
ve birileri bu yollarda giderken
anladım ki eski limanlar aranan cevap değil
en nihayetinde yazmam için duvarlara ihtiyacım vardı,hepsi bu.
