her akşam farkına varırım bunun
ruhumu bir kasvet kefeni kaplar
ayaklarımdan boynuma kadar
sımsıkı bir zincir sanki
vurmuşlar bedenime hoyratça
nefes alırken zorlanırım
midem kasılır genellikle
vazgeçerim sevdamdan
bir zavallı gibi kabullenirim
bir çok şeyin olanaksızlığı
yaşantımla paralel sanki
talihsizlik yemini mi ettim bilmem
ama bu o yolu gösteriyor bana
bir hiç ile beslenmiş beklentisizlik
çok canımı sıkıyor
beynim durmuş artık,yazamıyorum bile
kışın donduruculuğu tekrar kalbime bulaşmış
birşeyler hissediyorum
birşeyler hissedemiyorum
ben balkona çıkıp sigara yakanlardanım
ağlayanlardan değil
