hippilerden nefret ettim,sevgiden nefret ettim,aşk midemi bulandırdı
belkide hiç bir zaman sahip olamadığımdan,etrafım sonsuz taşaklarla dolu belki
küçükken gördüğüm her mesleğe özendim,boyacı,elektrikç,tesisatçı,pilot,çöpçü
sahip olamadığım herşeyi arzuladım belkide,fakat kişiliğim el vermedi hiç bir zaman yüzsüz olmaya
idollerim oldu demirbaşım,kadınlar oldu lanetim,aşklar oldu beni üzen ve yanaşmak istemedim kimseye
herşeyi bilmek istedim ama izin yoktu, ilahi izin hep kıçımda patladı
küçüktüm ağladım büyüdüm anladım hippiler aşktan anlamıyor sarışınlar hep gecikiyordu
bir dilber ya da sarışın fark etmiyordu , kalp kırıcılardı ve beni kullanıp ilk olmaya çalıştılar
duvarda asılı av tüfeğime davranmak istedim arkalarından
bam bam! kabus! terden sırılsıklam olup uyanırdım ama her seferinde
götümle sınandım her zaman sanki,dışarda hep kedilerin feryadını duydum kavgadan
sağlıktan bitap düşmüş bir insandım bazen ameliyathanelerde bir hemşirenin şefkatine ihtiyaç duyan
müşfik olmaya çalıştım ve her zaman müşfik kitaplar bulundu ardımda sağolsunlar,şükran borçluyum onlara
ilham perilerini kalbimden çıkarmak çok zor oldu ve her defasında olmadığım bir kişi oldum sanki
herşey değişiyordu,aşk değişiyordu,köpek değişiyordu ve en iyi arkadaş bir yabancı oluyordu
ne var ki elimde kalan ve götümde patlayan hayaller oldu hep, köpekler bile istemedi beni
banyonun fayanslarında buldum şefkati, ellerimi donduran kalplerden kaçtım belki yolumu bulurum diye
belki yolumuzu bulabilirdik başka bir hayatta. bir dahaki sefere. kalbim daha sağlamken.
gururla arka sokaklardan yürürken(!) ve belki götümde patlayan hayaller ya da arkadaşlıklar değil de
şakağıma dayanmış 9.65 kalibrelikler ve kulağımda çınlayan ihanet nidalarıyla
bu benim hayatımdı ve hiç bir şey istediğim gibi olmuyordu,nefret etmeyi seçtim ve bulutları görmezden geldim
can çekişen saçmalıklarla insanlara güldüm suratlarına,sırıttım ve biliyordum onları ve iğrenç hayatlarını
bir yazı yazıyordum ve pilimi dolduruyordum,sağolsun hep yanımda oldu kalemim,konuşmayı sevmedim hiç
ben buydum nefretle güçleniyordum belimde 15 liğimle sanki sokaklara adalet dağıtmaya hazır,
seni görüyordum orda,lanet herif geri çekil,orospuluk çoğu insanın ruhunda vardır,ve her zaman beslenmek ister
sert çocuktuk elbet kendi çapımızda ve çağımızda. geceleri ağlak bir adamdık.adaleti aradık insanlarda.
küfür ettim sonunda kendime ve düz duvara tırmanmayı bıraktım artık. bir duman daha alıp geleceğe baktım
bir yudum daha alıp gelecekten çaldım. öldüremeyeceklerdi beni orospular.
her bir sik kafalı taşak avcısı beni öldürmeye çalışıyordu. korkmadım hiç biz zaman. dizlerim titremedi.
omzumdaki adamla düşmanlarımızı paylaştık hep. iyi orospu kötü orospu vardı bizim için.
özgürlük mü esaret mi diyerek bulunduk bu yolda ve her zaman ya herru ya merruydu bizim için yaşantı
hiç bir zaman boyun eğmeyecektik,acıyla çokça eğdik belki başımızı ama karşı olduğumuz dünya buydu
her zaman kaybedecek bir sevgimiz oldu,sevgiyle boşlukları doldurur sandık fakat taşak avcısı lanet kancıklar
sürekli ortalıktaydı,yıllar verdi bize tecrübeyi ve hepsini çözdük,iyi orospular her zaman yakındılar
kötülerse aşık olduklarımızdı,şimdi aynı şarkıyla paylaşıyor nefreti ve memnunduk yalnızlığımızdan,evet evet
bozuktu galiba insanlar bunda kara kılabildik ancak. bozuktu çoğu ve benden bile fazla kafayı sıyırmışlardı
bu bizim ulumamızda. beat'e selamı çakar olduk genç yaşta. siki külot yüzü görmeyen oğlanlardık daha.
sahneye çıkmayıp sahneyi inşa ettik hayatta hep ve taşaklı kelimeler seçtim gece yarısına doğru
asla çağrı gelmeyen cep telefonlarımız vardı duvara fırlatmalık. bir ejderhanın intikamı da olabilirdi hayat
bir kedinin kendi taşağını ömrü boyunca yalaması da. fakirdi kafalar ve asıl zenginlik taşaktı.
milyonlarca yol yürüttüm bütün bunlardan kurtulmak ve kaçmak için ve geceleri volta attı hislerim
sentimental'i buldum yalnızlıktan az daha ölecekken,müşfik kelimeler kurtardı çoğu gece beni ve şaibelerimi
hususi insanların bildiği bilinmemiş bir gerçek yaşadım,mutluluğu aradığım zamanlardı ve bulduğumu sandım
istediğim tek şey bunun benim için gerçekten doğru olması ve sevemedik senide,kötü orospular gibi
orospuların aşkını bildik her zaman,ve o telefondan hiç bir zaman beklediğimiz mesaj gelmedi,hayat komikti
kahkahayı bastık elbet delirirken. yarrak dilencisi oğlancılardan değildik. bukowski babamız da değildi.
rock müzik sikimde değil , şiir umrumda değildi. tek dert huzurdu. huzuru mutlulukta aradık bulamadık.
kötülüğün kapısını aradım huzur yoktu. atladık yeniden gece ekspresine. duman altı taşak üstüydü insanlar
satır satır ilerledik huzura. mutluluk yoktu ve bir numaralı insan düşmanıydık
tehlike arz eden tuhaf giyimli pezevenk değildim ama iç cebimde kalbim vardı ve insanlar bunu bilmiyordu.
anıl&cem
sonsuz taşak'a ve diğer tüm
orospu çocuklarına
saygılarımızla...
