Bana doğrultulmuş bütün fikirler,ilk olarak bir patlamayla var oldular ve önüme serpildiler
Her zaman bir set kurdum önüme ve onları en arkadan izlmeyi tercih ettim
Karanlıkla çokça bütünleştim,odakt yaşadım,göz yaşlarım bildi ve gördü,akmadılar
Sanırım gitmeliydim kalplerinden,bildiğim tüm filmler aynı bitti,ve sitem ettim herşeye
Bazen hiç doğmasaydım diyordum,rapsodimi yaparken insanlara,kimse anlamadı içimde olan biteni
Kimse ilgilenmedi dünyamla,herkes yüzeyseldi ve sığ kalpliler geçti bu köprüden çokça
Hepsi aynı yeri boyladı,kurtarabildiklerimi kurtardım,istediklerimi yaratabildim
Ve çokça koştum mutluluğuna ardından şuursuzca,bilmeden,çokta bir bokmuş gibi
Ama boş bir kalp her zaman daha iyisidir,dolusu ise sadece mutluluk verir,ki bu da bir şeydir
Serin Ağustos gecelerinde çokça öğrendiğimiz bir hikayedir bu Rapsodi,bilindik bir antikacı
Daha önce hiç okunmamış berbat fakat kapağı güzel insanlar gibi,en sevdiğiniz şarkının radyoda çıkması gibi
Hiç birşey gerçekten önemli değil,önemli olan yanlışlar değil,onlardan birer doğru yaratabilmek
