Yatağa yatar ve hayatının geldiği noktaya bakarsın
Karanlık ve sonsuz fikirler kavrar boğazından
Bir adam gibi hissettirecek şeyleri düşünürsün
Cesaret gerektirecek şeyleri
Gönlünün tüm pis emellerini sonraya ertelemek zorunda kalırsın
Rüyalara ve sanrılara
Nisan güneşinin kapıda beklediği uyku dolu zamanlara
Yitik şiirlerin kimse tarafindan değer verilmeyeceği hayatıma
İnsanlara baktığımda anlayabiliyorum neden dünyaya geldiğimi
Bütün bu demirin paslı tarafından müdaafa etmek için kendimizi
Harika insanlar harika hayatlarıyla ve art niyet çıkarı olmayan düşüncelerini alıp goturduler
Bizede etin kıkırdağı kaldı
İnsanların yüz karaları
Birer kukla medeniyetin parçası olduk
Korkunun çocukları olduk
Adaletsizliğin kölesi olduk
Sürtük kaderin fahişesi olduk
Guzel olan herşey yanında götürdü güzellikleri
Bize de insanın rezili kaldı
Mahkum edildik
