çinliye kazık attım
sabahın sekizinde
nefret dolu bir mesajla
uyandım,
boğazım ağrıyordu biraz,
hava kuru gibi gözükmüştü
fakat yağmurluydu
bez ayakkabılarımı giydim,
yürüdüm otobüse
ikinci mevkide yakalayabildim
sabahın sekiziydi,
çinliye kazık attım,
ufak dolambaçlı yollardan
yürüdüm indiğimde
her şey yolunda görünmüyordu
farkındaydım,
çılgınca bir geceden çıkmıştım
parçaları tekrar bir araya
getirmek zordu,
şanslı gözüksemde
dünyanın en bahtsız insanıydım
çinliye kazık attım,
sabahın sekizinde
nefret dolu bir mesajla
uyandım,
yolun dışına çıkıyordu vagonlarım
ıslak ve soğuk kaldırımların
vahşetinden o an uzaktım,
ama insanların umursamadan
sokak lambalarının dibine bıraktığı
çöpten bir farkım olmadığını anladım,
her şey bu kadar yolunda gitmeliyken
neden ben bu kadar huzursuzdum,
çünkü çinliye kazık attım
parasını vermedim,
sabahın sekizinde
nefret dolu bir mesajla
uyandım,
hiç bir şey yolunda değildi
ve vagonlarım raydan çıkmak üzereydi,
bu sabah uyandığımda nerdeyse
ölmek üzereydim.
