nereye parkettiğimi unuttum
anahtarı yanıma bile almadım
yapmam gereken herşeyi erteledim
ve aklımı yürüyerek terk ediyorum
biliyorum bu demir asla düzelmeyecek
her zaman şanslı olamıyorsun,
ama ben hep şanslıydım
yaşımdan hep üstteydim,
aklım erken olgunlaştı koptu dalından
ve tuttuğum her şey bir anda önemini yitirdi
herşeyi hızla tükettim,boşluk ve zamanda koştum
seneryo günün birinde iyi olacağımdı
alıştığım tek şey hüsran oldu,
kendimi terk edeli iki yıl oluyor,
bu gece unuttuğum topraklara adım atıyorum
savaş alanında yapayalnızım
farklı bir perde açıldı akıl dünyamda
yarınlara güneş hep hazır
ama ben sonraki bölüm için yeterince hissetmiyorum