bazen kelimeler donar kalır akıl da
bazen bir güneş doğar doğu da ve onunla birlikte o da çözülür,
sonrasında akar gider.
en son o nun gözlerine baktığın akşam kilitlediğin sandığın
kilidi açılır hiç farkında varmadan
masanın başına geçtiğin de,parmak uçların klavyenin tuşlarına uzandığın da anlayabilirsin
fakat her zaman değil
şanslıysan eğer
bazı şeyler hiç donmamıştır aklın da
zorlanmadan kusabiliyorsan içindeki fazlalıkları
atanın dediği gibi ne mutlu sana
biz ve benim gibiler
ağızlarında puro ve ellerinde sodalarla
imla hatalarını pek aldırmazlar
hayatta ne olup bittiğini de
kadınları da
kapının ardındaki posta memurunu da
merak etmezler genellikle
üstad "donuk adam" diyor böylelerine
öylemi sizce de?
zaman çalıyor fonum da
sonrasın da korkusuz diye bir şakı çalacak
maskeler soruyor "neredeydin?" diye
"evdeydim" diyorum onlara
