siyahlık çöktüğünde

bağdaş kurarım yalnızlığa

okşar pürüzlü yanağımı rüzgar

açlık bağ ağrımı tetikler

mide bulantısı eksik olmaz

bıktırır beni nefes almaktan

yaşamaktan...

ne kadar yaşamaksa artık.