karamsar günleri kelimelere döküp at çöpe
herşey bensiz ve hiç birşey ebedi değil
dönüp dolaşıp aynı köşeye geliyorum
ve gönlümün pamuk prensesini arıyorum büyük bir gaflet ile
kaç defa vurdum kendimi allah bilir
emin değilim öldüğümden
şayet öldüysem o günlerin birinde
dönmek istemiyorum bu dünyaya yeniden,
çözülecek sanki herşey
dökülecek sanki kelimeler kalbime
adilane olacak sanki aşklar
gerçek olacak sanki bakışlar
konuşmayı sevmiyorum ama bilki dilime kimse vuramaz prangayı
çünkü bu benim hayatım,benim krallığım,benim devrimim
devrimi kalplerde yaptım birileri demokrasi diye götünü yırtarken
birileri göz dikerken birbirinin niteliklerine
ben yürüyordum tek başıma
ben biliyordum aşkı
ben biliyordum insanları
ben biliyordum gecelerin kayıtsızlığını
ben biliyordum,hatırlıyordum cama vuran her damlada seni
ben biliyordum sahte dostlukları
ben biliyordum yağmurun gözyaşlarımı sakladığını
ben biliyordum birşeyleri
ve çok uzun sürmedi
unuttum.
ben bu yolda sonsuz sakinim
