koliler de eşyalar
duvarlarım da hüzünlü bir şarkı yankılanıyor
ciğerlerim dolu
gözlerim bomboş
nesine göre belirleniyor bu bedel
hayatımın gözlerinden baktım
o büyük ekran da
gördüm
karmakarışıık işler
eylül akşamın da sekiz sene öncesini gördüm
gençmişim
bilemezdi o çocuk
ozamanlar korktuğu o iğnenin
narin vücuduna daha kac defa batacağını
koliler de eşyalar
bu mahalle,bu o da,buraya ait herşey
sıçıp bıraktığım boklar o tuvalette
gözlerimden akan yaşlar yerler de
tenefüs ettiğim odamın atmosferi yukarda
ve gidiyorum arkama dahi bakmadan
geçmiş midemi bulandırır
gözlerimin kapakların da pişkin bir yorgunluk
hoyratça baktığım insanlara
bakıyorum şimdi,kehanetlerim doğru,
gülümseyeceğim,
kalbimi taşıyacağım karanlıktaki kulübeme
maskesi olmayan giremez oraya
senin hakkında yazmayacağım bile
çünkü sen de duvardaki bir diğer tuğlasın
sana yakınlaşmayı çok denedim
ama kafan gerçekliğin uzağındaydı
ama şimdi senin de sıradan bir amcık olduğunu görüyorum
evet kalbimdesin hala,bi süre orada olacaksın
seni orada nefretim ile besliyorum
ama bil,saygım senin orospun olsun
seni hala içim de yaşatıyorum
sadece bunu yapabilirim şuan için
senden nefret ediyorum,seni seviyorum
fakat o martıları öldüreceğim,umrumda değil
