ben yine başlık bulamamıştım ve onlar muse ve radiohead dinliyorlardı. üzgünlerdi. coldplayleri vardı sanırım. tutunacak bir dal arıyorlardı. o sıralar ben ise çok şekil sigara tüttürüyordum gece ekspresinin geçişini izlerken.
hepsine yardım edemez hepsiyle dost olamazdım. tek başına bir orduydum ama. 1-2 dost gözboyası. mahalle sınırları içinde kişilikler(!) furyası diyorum ben buna. hava kararınca kızaran iki göz aceleci adımlar. tehlikeli kalpler. aramıza giren girmeye çalışan dostane manzumeleri.(hala başlık bulamadım) son zamanlarda taktım dişilere. yıllardır 1 tanesi ya da 10 tanesini gördüm. yok şişenin dibi?
1 taneyle uğraşmak kaybettirdi-tüm erkeklere. çekici olamadım ve masamın daha rahat olması için tanrıya dua ettim. bu kadar inançlı olamamıştım hiç bir zaman. peluş ayıları ve sanal profilleri savaş halindeydi her daim. dik saçlı 28 yaşında 179 boyunda yabancı şarkıcıları sevdiler hep. yakışıklıydılar. kavga ediyordu erkekler ve onlara koşuyordu hatunlar. siyah giyimli ve daima güneş gözlüklü 3 4 adam. gitarlı davullu.
biz ise tehlikenin köşebaşına dikilmiş boş caddedeki insanları sayıyorduk. insan ayırıyorduk. bizden olan çıkmadı şu ana dek.(başlık çıktı)her türlü ihanete ve intikama hazırdı gördüğüm kalpler.
kitle imhaya merak salmıştık ve binalar patlatıyordu yaramaz çocuklarımız. cevabı verilmeyen her mesaj ölümcül hastalıklı trip bombasıydı, farkındaydı bizim gençler. eğleniyorlardı. manifestomsu ergen irde ve yergimi noktalıyorum burada.
benzin bitti.
