kapandı ışıklar dikildi son kadehler
sert gitti insanlar iz bıraktılar
aynaya tokat attım köhne gecede
ağır kaçtı ettiğim sözler iyimser kalplere
kafayı gömdüm beyaz kağıda
delirtti siyah klavye beni
umdum daha az acıtan kelimeleri her gece
bulamadım senden daha tuz biberini kalbime
göründü zincirin ucu bıraktı parmaklar birbirini
süslemedi rüyalarımı mahluk hüznünüz
umursamadı mı sandın kalp kırıntıları
kapandı göz indi perde siktir etti kalp
ağır kaçırdı küfürleri tez kaçırdı insanları
duygusal filmden bahsettim ve korkaklar saptı patikaya
durdum süzdüm söndüm yazarın kalbine
titredi dost gitar telleri
dağladı her seferinde çatlak kalbimi
her tını batırdı rıhtımları
şehvetin histerimi yenemedi ve gittin
kapılar kırmızılara boyandı
