Sayfalar

4 Şubat 2012 Cumartesi

yemek arkası gibi rahatlatıcıdır umutlar
ve umutlar siyahlaşınca artık güneş doğar
bir damla göz yaşı akar yastığa
ve uyanılır patavatsız rüyadan
rüyaları unutursak işimiz kolay
lakin insan nasıl ırağı gözünün önüne getirebilir
ağırdan al kadınım bir araya gelebilecek miyiz acaba?
yada ben hayal dünyamı havaya uçurabilecek miyim?
yada sen burnunu bulutlardan uzaklaştıracak mısın?
bazen kendimi düşünüyorum aynaya bakarken
gözlerimde silüetin canlanıyor
dört veya beş müşfik ay biçiyorum
gönlümdeki yaşantına
ışıklar olabildiğince parlak bu gece
ve dökülüyor kelimeler sessizce
sahte değil hayatım ama ben başlı başına bir sahteyim
para aklayan bir serseri gibi
bir gammazcıyım aşkına karşılık kendimi yerin dibine koyan
ama bazı konularda çok ısrarcıyım
bu kadar olmasaydım,ne değişirdi emin değilim
yetersizlik illeti uzun zamandır var
ama insanlar bir şekilde gelmekte üzerime
bir damla göz yaşı dök çünkü özledin birilerini
o ben değilim
muhtemelen bulutların da yaşattığın bir insan
ama alışkınım kalabalığa en arkadan bakmaya