iki satır karalamanın da bir anlamı kalmıyor an geliyor
yağmur damlasından medet umuyor salaklar
yanağından süzülene bak
beyinleriyle düşünmeyi ne zaman öğrenecekler?
dua ediyorum tanrı biliyor en çok buna
kimse bilmez tabii kazınmış bir kalbi
bencil oluşunuz evrenin pası gibi bişey
5 milyar yıldır kalbinizin ve apış aranızın dibinde
aklını çeliyor insanın tabii
ne mutlu haberi olmayana
saklandığın tuşların ardından çık
kaldırımdaki kırmızı taşları es geçmeye devam etme
acıların zaten cehennemin , özletme
sabahım beşinde buzlu bir balkondan işemek?
göstermelik duygularına hakim ol en azından
cezayı yine diline kesersin ancak affetmez kalp bunu
böyle olmuşsunuzdur hep, dert anlatamazsın kafasında kuranlara
ödüllü bir senaryo gibi çalışır kontrolsüz otokontrolllüler
ne zamandan beri sert görünüyorsunuz
inkar et inkar et inkar et
bilmiyoruz tabii kopan fırtınaların verdiği kuyruk acılarını
her zaman olduğu gibi mikrofonun arkasında ben varım
bu hiçbir şeyi değiştirmeyecek ve birlikte uçup yolumuzu bulacağız
neden olmasın deyişim bu yüzden her zaman
özgür bırak beni cehennemin buzlu merdivenlerinde
anlamış gibi yap ve ipleri sakla arkanda
her zamanki kadar sev her zamanki kadar nefret et her zamanki kadar umursama
belki sevebilirim hepinizi birden
