şezlonglarda geceyi izlemek gibi
bir yandan şarap
ve eski anılar sarhoş eder insanı
yoksulluk nöbetindeki kalpler
kıpır kıpır etmesi gereken bir ilkbahar
fakat herşey tersine
insanlar ne zaman sevgi dolu oldular ki?
en iyi forvetimin maçın başında sakatlanması gibi vaziyetim
çöl kumlarında avare dolaşır oldum
insanların eşsiz kahpeliği yavaş yavaş aldı herşeyi benden
önceleri sert çocuktum
"gittikçe yumuşuyorum evlat"
ölüm gibi sabah güneşinin doğması
nöktürn olmaya meyillim
şiirlerim yıllardır aynı
herşey yıllardır aynı
neden yazıyorum?
neden yazıyoruz?
silah mermiden çıkmaya meyilli zaten dostlar
allahın belası sona ulaşmanın derdindeyiz hepimiz
hayat,yaşam ve nefes alışımız buna zorluyor bizi
sona sürüklüyor bizi
