bazen çok olağan dışı doğuyor güneş
bulutlar kayboluyor
kuşlar cıvıldıyor
ve insanlar yavaş yavaş uyanıyor
bunu garipsemek elbette benim sorunum
geceleri hayatıma devam ettiğim için sorun ettim
fakat normalleşmeye başlayan şeyler
beni tedirgin ediyor
bağlı kaldığım felsefem yavaş yavaş terkediyor
ve herşey farklı bir boyuta dönüşüyor
doksan artı üçte gelecek golden korkuyorum
pes bir caz vokali gibi beynimde bir yara bırakıyor
kullanılmaz hale geliyorum
yeniden doğmaya çalışıyorum
asıl meselenin noktasını görüyorum
ve biraz daha umursamaz geçen günler
sorun değil
herşey tamam
alışmak benim işim