gecenin 2sinde prensesini kaybetmiş bir çoban gibi hissediyorum
elbetti ki nedenini bilmeyiz
ardımızda bıraktığımız insanları neden bıraktık?
hala uslanmaz bir oğlan çocuğu gibi kindar ve yüzsüzüm
hissettiklerimi anlamlandıramıyorsam neden yaşıyorum ki?
bilindiği üzere ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir ki?
filmlere konu olan yazmayı unutmuş yazarlar gibiyim
gecenin 2 sinde 80'ler takılıyorum
cesaretimi toplamak için belki de
ne için kullanacağız ?
hangimiz biliyor ki ne için cesaret toplamak istediğini
soru işaretleriyle kaplanmış yatağıma atlayıp
ağustosun zorlamasıyla tavanı izlemeye koyulacağım
sabah için
herhangi bir şey için cesaret toplamak isterim belki.
