prensesin ojesi silindi gitti...
yazamıyormuş gibi hissediyorum
tüm cephanesini boş bir sipere harcamış korkak asker gibi
gittikçe hissediyorum
parmaklarımın ucundan çıkan kelimeleri ve insanları
her nefes verişte bir kaç isim unutuyormuş gibi
bu, düşündükçe sapıkça zevk veren bir şey
kolaya kaçıyorum
prensesin ojesi sanki.
rüyama bir boyacı girdi ve zengin olmak için
gökyüzünü kırmızıya boyuyordu
çok çok uzaklarda ve çok çok yükseklerde
denememesini söyledim
duymadı
ulaşamadım
bunu bana yapan içinde direndiğim dünyaydı
bir kez daha utandım
neslinin en iyi beyinlerini çılgınlıkla yıkıldığını gören
carl solomon için
utandım
