saçlarım,sakallarım,tenim
günler geçtikçe dahada yitikleşiyor gibi,
ve bu boşluğun içinde pervasız bir şekilde
düşmeye devam ediyorum,
sanki hiç yere çakılmayacak gibi,
bu boşluk hiç sona ermeyecek gibi,
ama eminim,gün gelecek,
o da sona erecek,
hayat gibi,
güneş gibi,
yeni açılmış bir sigara paketi
veya bir bira şişesi gibi,
biri kuru diğeri ise soğuk,
kalbim ise buz gibi olmuş
ama hala yaşayan bir şeyler varmış gibi hissediyorum
benim küçük salak umutlarım,
güneş gibi yüzsüz,
her gün yeşeriyor yüreğimde,
bu pisliğin içinden çıktığımı görüyorum
yeniden o aptal insanların arasına karıştığımı
hiç bir şeyden haberim yokmuş gibi yapmayı,
veya herşey harikaymış gibi davranmayı,
iki ucu boklu değnek misali,
elinde olmadan çok fazla kullanıyorum bu vecizeyi,
fakat elimden gelen her şey
veya yapabileceğim,
yapmak istemeyeceğim her şey
bu vaziyette,ve bu beni delirtiyor,
içimden bahsetmek o kadar nefret ettirdiki
bir aşağı,bir yukarı yürüyorum
ışıkları kapıyorum,yatağa yatıyorum
yalnız kalp atışlarım,kulaklarımda müzik
zihnimde ise o mide bulandırıcı düşünceler
sonu var mı diyorum? evet var,biliyorum
zaman,kimi zaman öyle hızlı ki,
fakat kalbin acıyorsa,yelkovanla akrep-
bir birine düşman kesiliyor,
"saçmalıklarım cehennemim oldu"
etik insan ahlakı bana ızdırap verdi,
çizginin doğrultusunda yürüyemedim,
diğer şeyler gibi,güvendim,
hep aynı hikayeyi tekrarladım,
kaybetmekten bir türlü yorulamadım,
dalından koparıp meyveyi bir türlü yiyemedim,
kuyulardan çektiğim suyu bir türlü içemedim,
inşaa ettiğim kulübelerde uyuyamadım,
deliler gibi sevdiğim kerahat vaktiyle kanlı bıçak oldum
yalnızlıktan nefret eder oldum,
ama eski bir felsefe vardı tavanda,
bilhassa geceleri,
"yalnızlıktır kadim dostun her gece seni yatağında bekleyen"
sevemedim,
alışamadım o aptal şeye,
bu sessiz haykırışlarımın hiç bir şeyi düzeltmeyeceğine eminim
bu aptal sözcüklerin aptal bir kahırdan öteye geçmeyeceğinide biliyorum
bu hayat oyununda paramı hep bu ölü ata yatırıyorum
ve bir türlü kazanamıyorum,
ne aşkta kazandım,ne de kumarda,
hep bir buruk mizah aklımda,
hep bir feryad figan dilimde,
hüzünlü geceler benimle,
ben adam olmam ey bunu okuyan,
kim değer verip okur,yada hisseder muamma
ben adam olmam,
insanlığın yeni trendi olmuş kahpelik,riyakarlık
ben bunlara ayak uyduramam,
eğer etik buysa,olması gereken buysa
ben adam olmam
