kulaklarım içi boş bir mağara sanki
tek duyabildiğim zar zor verdiğim nefes alış verişim
bugünler de kalbim kesat ve hüzünlü
hüzün nedir bilmiyordum
bildiğim tek şey rahatsızlığımdı bu hayattan
hayatın benimle alıp veremediği ne var bilmiyorum
muhtemelen yoktur
ama benim var,
ne almam gerektiğini de bilmiyorum
ama kafamı birşeylere taktım
ve bu gece melankolinin kralını oynuyorum
insanlar,insanlar ve içi boş tencereler
o zaman bu sofrada yeriniz yok
gidin başka parklara sevgililerinizle
bizim zihnimiz de sadece şüpheleri bıraktınız
gündüzlerimizi aldınız ellerinizle
sadece beklentileri verdiniz bize
siz o kolpa suratlı kediler
çok şekerdiniz yanımıza yaklaşırken
dünyalar tatlısıydınız,acıdık size
aldık yanımıza,besledik,canımızdan bir parça koyduk üzerinize
kalplerimizi hipotek ettik mutluluğunuza
fakat ne oldu tahmin edin
terkedildik,kullanıldık,itildik kakıldık
tamam dedik
tamam dedim
olur böyle şeyler,
ne de olsa bazen kralın soytarısını yaşıyoruz
