Ve gunesin dogusuna ceyrek kalmisken yaziyorum yine
suursuzca ve refleksten yoksun, zayif ve hastalikli
gururumu oksarim biraz pencereleri acarken yeni gune
ve agir gelir tasiyamam tabii ki de
durulur bulutlar bu saatte ve gecenin son yildizlari tanir beni
satirlar dunyayi degistirmek icin ustuste yine
ve son bulutlar gecenin son ruzgariyla birlikte kayboluyor
mutluluk icin yazan yazarin parmaklari pasli kalemi eski kagidi bos
karamsarlik icin yazan yazar isleyen demir misali
pak temiz, parkta oyun oynayan kucukler gibi
ve ben unutulmus yazar
gecenin son yarasalarini ugurluyor
son yildizlarda son yuzleri ciziyorum
