bıraktım dumanı. 4 gün oldu. ve hayatımın en yüzeysel ve en karaktersiz haftasında. bıraktım dumanı ve şimdi gök gürlüyor. bulutların ağlamasını bekliyor herkes. belki de yağmur yağarken gizlice ağlayacağız. ne mümkün bir yazının beş saniyede kafamda şekillenmesi. oluyor işte. usta bir hırsız gibiyim. bir odadan diğer odaya. tanrı hariç kimse bilemez. bir kızdan diğerine. ne mümkün bir kaldırım köşesinde 3 kıza birden aşık olmayacağım. canımı sıkan şey ise canımı sıkan hiç birşeyin elle tutulur olmaması. yumruklarımı sallayabilirim elbet. ama kendi gözlerimi morartmamın anlamı ne. beyaz kablo mu yoksa siyah mı? ellerimin terlediğini hissedebiliyorum. demir yumruk bile. kaydet ve yayınla. çarşamba yani haftanın tam ortası. her şeyi mümkün kılan bir gün. benin için ise tam bir sıradanlık başyapıtı. tanıyor olabileceğim kişileri tanımak istemiyorum. çünkü insanlardan nefret ediyorum. dumanı bıraktım ve daha çok nefret ediyorum.
